همزمان با نمایش فیلم «چند متر مکعب عشق» شمس لنگرودی شاعر معاصر متنی درباره این فیلم نوشته است.

  این شاعر که خود به تازگی یک تجربه سینمایی را پشت سر گذاشته این اثر را رئالیسم درخشانی از اعماق دانسته است و در یادداشت خود آورده:

«رئالیسم متنوع‌ترین مکتب هنری است، طیفی گسترده از گزارش معمولی تا رئالیسم جادویی. اما آنکه در این میان زندگی فقیرانه و رنجبار آدم‌ها را دستاویزی کار هنری می‌کند، بر زخم کهنه نمک می‌پاشد،توهینی که عموما در کشورهای استبدادی فقرزده متداول است. و درست در نقطه‌ی مقابل این گروه‌اند رئالیست‌هایی که با نظر به همان واقعیات اثری خلق می‌کنند که صور گوناگون رنج‌های بشری و اعماق وجودی‌شان را روشن می‌کند.

فیلم سینمایی «چند متر مکعب عشق» از جمله‌ی این آثار است ،اثری که دقت و درایت دست اندرکارانش از نام اثر نیز پیداست «عشق» و«گور» و این تمامی ماجرای فیلم نیست .... عشقی معصومانه که زیر ضربات سنت و فقر لاعلاج و استیصال به گوری سهمگین بدل می‌شود. »

لنگرودی در ادامه یادداشت خود به تفاوت موضوع و مضمون در هنر پرداخته است: «موضوع» در هنر اگر چه مهم است، اما آنچه که مهم‌تر است ،«مضمون» و مفاهیمی است که از آن اثر ساطع می‌شود . فرق هنر و غیر هنر همین است. «غیر هنر» در بیان موضوع متوقف می‌شود ،«هنر» موضوع را بسط می‌دهد و بیان حال همگان می‌کند.

موضوع فیلم «چند متر مکعب عشق» هیچ چیز تازه‌ای نیست ، عشق پسری ایرانی و دختری افغانستانی که در فلاکت مطلق در کنار عده‌ای ایرانی و افغانستانی به کار و زندگی غیر قانونی مشغولند و خانواده‌ی دخترک ناچار به ترک ایران می‌شوند و داستان پیامدهایش. چیزی که این موضوع روزمره و عادت شده را در برابرمان به فاجعه‌ئی بدل می‌کند، درک و دیده نویسنده و کارگردان به این موضوع است.

رئالیسم گزارش و واقعیت نیست، انتخاب پاره‌هایی از یک واقعیت و کیفیت پیوندشان است. گزینش و پیوند خلاقانۀ واقعیت است که امری عادی را یه مسئله‌ای باور ناپذیر و پذیرفتنی تبدیل می‌کند. و این چیزی است که کارگردان و نویسنده این فیلم می‌دانند . هریک از ما چنان در زندگی روزمره‌ی خود محصوریم که نمی‌دانیم در چند قدمی ما عده‌ای در چه فاجعه‌ی هولناکی محصورند.

پناهندگانی بی‌پناه که در ماندۀ دیگری پناهنده به او می‌شود. و اگر نبود قاطعیت سرد و صریح پیوندها و میزانسن‌ها و برش‌های دقیقی که در این فیلم می‌بینیم ، باور کردن این هم فاجعه مشکل بود.

من خود موافق ناکامی و بی‌پایانی و بن‌بست‌هایی مدام و تلخی ناگزیری نیستم و طبیعتا پایان فیلم موافق طبع من نیست. اما فیلم چنان پایان غافلگیر کننده و باور پذیر و محاصره کننده‌ای دارد که سلیقه‌ام را مغلوب هنرش می‌کند. «چند متر مکعب عشق» طلوع مجدد رئالیسمی زنده است ، رئالیسمی از اعماق به اعماق.»
*خبرآنلاین

« کپي برداري فقط با ذکر نام سايت مجاز مي باشد»